یک سال دیگر هم گذشت و ....

این روزها، حال عمومی جامعه بد است و  حال من هم شبیه به حال عمومی جامعه است. چرا؟ اگر از همه ‌ی اتفاقات این چند ماه بگذریم، کرونا ویروس همه‌ی برنامه‌ها را جا به جا کرده است، بحرانی که جهان با آن دست و پنجه نرم می‌کند و وطنم پاره‌ی تن من هم، مثل همیشه در بحران مانده است، راه حل چیست؟ بگذاریم بگذرد تا ببینیم چه می‌شود! وطنم پاره‌ی تنم، در اواسط دهه‌ی چهارم زندگی مثل مرگ خوارها، مشغول بلعیدن شادی‌هایی است که بدون اغراق با خون دل دخیره کرده‌ایم.

 

یک سال دیگر هم گذشت و .......

کرونا تقریبا همه‌ی برنامه‌های‌مان را دگرگون کرده است، دگرگون کلمه‌ی مناسبی نیست، کن فیکون کرده است، دانشگاه که تعطیل است البته در همین روزهای تعطیل یک جلسه برگزار شد که آن هم به کرونا گذشت من هم عجله یک سال دیگر هم گذشت و .......

دیشب در یک گروه خانوادگی اد شدم و خبر فوت شدن زن عموی مامان را خواندم، با زی به این نتیجه رسیدیم که به ما چه که به مامان بگیم، یکی دیگه بهش بگه، فعلا که مامان نمی‌دونه، با این اوضاع کرونا هم که فعلا م یک سال دیگر هم گذشت و .......

صبح‌ها که بیدار می‌شوم، بعد از دستشویی و مسواک و .... مثل یک آیین چراغی که شب‌ها روشن می‌گذاریم را خاموش می‌کنم،میرم پنجره را باز می‌کنم و توری پنجره را کنار می‌زنم و درخت‌ها و لانه‌های کلاغ‌ها را چک یک سال دیگر هم گذشت و .......

سال نو مبارک شده و امروز شانزدهم فروردین سال هزار و سیصد و نود و نه است. همه‌ی تعطیلات به کرونا و قرنطینه گذشت به جز دو شب که رفتیم خونه‌ی مامان. سفر که کنسل شد و ماهان فرموده تا 21 فروردین هزینه‌ی بلیط رو بر می‌گردونه! تقریبا با یک ماه تاخیر!

به قرنطینه و دستکش و ماسک و ژل هم عادت کردیم.

یک سال دیگر هم گذشت و .......

دانشگاه که هنوز تعطیل است  و من راستش ناراحت نیستم و مثل معلم‌های دیگر دلم برای دانشگاه و داستان‌هایش تنگ نشده است فقط گاهی دلم هات چاکلت‌های سر کلاسم را می‌خواهم. یعنی در واقع دلم برای خوراکی‌ها تنگ یک سال دیگر هم گذشت و .......

از روزی که کرونا ویروس وارد ایران شد، هر روز اخبار را پیگیری می‌کنیم، آمار مبتلایان، آمار بهبود یافتگان، آمار فوت شدگان و این اواخر آمار افرادی که حالشان وخیم است، مامان هم از من می‌پرسد این آمار را ب یک سال دیگر هم گذشت و .......